تأثیر خلوص تالک بر اثر اصلاح پلاستیک

اصلاح تقویت‌کننده پلاستیک یکی از زمینه‌های کاربردی مهم تالک، به ویژه برای اصلاح پلی پروپیلن در صنایع خودروسازی و لوازم خانگی است. تالک می تواند دمای اعوجاج حرارتی محصولات را افزایش دهد، ثبات ابعادی را افزایش دهد و انقباض قالب گیری را کاهش دهد. تالک فوق‌العاده استحکام، مقاومت در برابر خزش و استحکام ضربه محصولات را بهبود می‌بخشد. بنابراین، بسیاری از قطعات داخلی، قسمت های خارجی و بخش های ساختاری خودروها از مواد پلی پروپیلن اصلاح شده تقویت شده با تالک استفاده می کنند.

خلوص به محتوای تالک محصول اشاره دارد. هرچه خلوص تالک بیشتر باشد، اثر تقویتی آن بهتر است. اندازه‌گیری مستقیم خلوص تالک پیچیده‌تر است و می‌توان آن را با تلفات ناشی از احتراق در دمای 1050 درجه سانتی‌گراد، که عموماً با SiO2 بیان می‌شود، تخمین زد. هر چه تلفات در هنگام احتراق کمتر باشد، مقدار SiO2 بیشتر و خلوص بالاتری دارد. محتوای SiO2 تالک خالص 63.47٪ است و از دست دادن در هنگام احتراق 4.75٪ است. اثر تقویت و اصلاح پودر تالک با از دست دادن در اشتعال <8.5٪ آشکار است. اثر افزایشی اصلاح با تلفات در احتراق 8.5٪ تا 16٪ ضعیف است.

تالک طبیعی حاوی مواد معدنی ناخالصی است که اثرات نامطلوب مختلفی بر روی اثر اصلاحی خواهد داشت. این ناخالصی ها عبارتند از: منیزیت، دولومیت، کلریت، کوارتز، نمک های آهن، فلزات سنگین و غیره.

بررسی ها نشان داده است که انواع و محتویات ناخالصی های تالک در منشأهای مختلف متفاوت بوده و اثرات آن در تقویت و اصلاح نیز متفاوت است. منیزیت و دولومیت اثرات نامطلوب آشکاری بر مدول خمشی و پایداری حرارتی دارند و کلریت نیز اثرات نامطلوب کمتری نسبت به منیزیت و دولومیت دارد. فلزات سنگین و نمک های آهن اثرات نامطلوبی بر ضد پیری و پایداری حرارتی پلاستیک ها دارند. اثرات فلزات سنگین باید متفاوت باشد و فلزات سنگین در ساختار تالک بیشتر از کربن هستند. فلزات سنگین در نمک های اسیدی و سایر ساختارهای معدنی ناخالص اثر کمتری دارند.

بنابراین در انتخاب یک نوع طلق نه تنها باید به خلوص آن توجه کرد، بلکه منشأ پیدایش و نوع و محتوای ناخالصی های موجود در آن را نیز باید دانست.