توسعه، وضعیت فناوری و روند توسعه آینده صنعت پلاستیک اصلاح شده
با توجه به توسعه سریع صنعت پلاستیک، مستربچ پرکننده دیگر به عنوان یک ماده پرکننده منفرد استفاده نمی شود. مردم از فرآیندهای پیشرفته تری از روش های تولید پالایش باز و دفن کردن، افزودن مواد معدنی، افزودنی های شیمیایی و مواد دیگر استفاده می کنند. ویژگی ها و اشتراکات مربوطه آنها و سپس استفاده از اکسترودرهای دو مارپیچ و اکسترودرهای سه پیچ برای اختلاط و اکستروژن به روش و روش مهمی برای افراد برای بهبود خواص ویژه محصولات پلاستیکی تبدیل شده است. اصلاح پرکنندههای پلاستیکی سریعترین رشد را در سالهای اخیر داشته است. صنعت جدید در صنعت پلاستیک.
1. استفاده از 8 پلاستیک اصلاح شده عمده بازار پایین دست
صنعت خودرو؛ صنعت لوازم خانگی; صنایع الکترونیک و برق؛ صنعت ماشین آلات و تجهیزات؛ راه آهن / نظامی / پزشکی / هوافضا.
2. پنج نوع روش اصلاح پلاستیک
(1) پر کردن اصلاح شده
هدف اصلی پر کردن مستربچ کاهش هزینه تولید است. بیشتر آنها با استفاده از پودر معدنی یا ضایعات صنعتی با قیمت پایین و منابع وسیع به عنوان ماده پرکننده و افزودن مقدار مناسب مواد افزودنی و رزین مصنوعی تولید می شوند.
(2) مستربچ اصلاح شده
مستربچ اصلاح شده یک ماده اصلاح شده جدید است که بر اساس مستربچ پرکننده ساخته شده است. مواد معدنی مانند الیاف شیشه، تالک، میکا، ولاستونیت، سولفات باریم، کائولن را به رزین اضافه کنید و یا رزین های مصنوعی یا مواد کمکی با خواص ویژه را در حین فرآوری اضافه کنید، مانند: ضد پیری، آنتی اکسیدان، عامل ضد پیری این کامپوزیت ها مواد ویژگی های عملکردی مواد مختلف را در کاربرد بازی می کنند.
(3) اصلاح عملکردی
مواد مختلفی مانند گرافن، پودر سیلیکون، خاک کمیاب، هیدروکسید منیزیم، پودر ریز فلزی (نقره، مس، روی و غیره) به پلاستیک اضافه میشود و شاخص محصول از طریق فناوری اصلاح بهبود مییابد و مقاوم در برابر شعله، پیری. مقاومت، مقاومت خواص فیزیکی مانند درجه حرارت بالا و پایین بهبود یافته و خواص ویژه ای مانند هدایت الکتریکی، آنتی باکتریال، عایق و تقویت کننده نیز قابل درک است و جایگاهی را در بازار اصلی محصولات پلاستیکی بادوام به خود اختصاص داده است.
(4) اصلاح ترکیب چند جزئی
اصلاح کامپوزیت چند جزئی عمدتاً پلاستیک ها را با یک یا چند ماده معدنی، مواد پلیمری، افزودنی های شیمیایی و غیره از طریق اختلاط، پیوند، بلوک و سایر اشکال ترکیب می کند تا پلاستیک ها را "آلیاژی" کند. خواص هر جزء مکمل یکدیگر هستند تا یک ماده پلاستیکی با خواص عالی متعدد را تشکیل دهند تا به هدف بهبود عملکرد و چند کارکردی دست یابیم.
(5) اصلاح ویژه
مواد کاربردی یا افزودنی های مختلف به پلاستیک های خاص اضافه می شود، به طوری که پلاستیک های ویژه گران قیمت نه تنها ویژگی های اصلی را حفظ می کنند، بلکه دارای عملکردهای ویژه ای هستند که برای کاربرد در بازار محصولات مختلف مناسب است.
3. سه روند جدید در توسعه پلاستیک های اصلاح شده
(1) مواد معدنی در مقیاس نانو
مواد معدنی به طور گسترده در پلاستیک استفاده می شود. عملکرد مواد معدنی به تدریج با اندازه ذرات بسیار ریز برجسته می شود. پلاستیک های اصلاح شده با نانو پودرهای معدنی دارای خواص منحصر به فرد بسیاری هستند که فرصت های توسعه جدیدی را برای توسعه صنعت پلاستیک به ارمغان می آورند.
(2) افزودنی های شیمیایی با راندمان بالا
توسعه افزودنی های جدید با کارایی بالا به یک جهت توسعه مهم برای پلاستیک های اصلاح شده تبدیل شده است. افزودنیهای موجود در پلاستیکهای اصلاحشده علاوه بر مواردی که معمولاً در پردازش پلاستیک مورد استفاده قرار میگیرند، مانند تثبیتکنندههای حرارتی، نرمکنندهها، جاذبهای UV، عوامل هستهزا، عوامل ضد الکتریسیته ساکن، علاوه بر پخشکنندهها و بازدارندههای شعله، افزودنیهای کاربردی با راندمان بالا و چندکاره هستند. از جمله سخت شدن، بازدارنده شعله، هم افزایی و سازگاری آلیاژی (سازگاری رابط) نیز برای پلاستیک های اصلاح شده حیاتی هستند.
(3) حفاظت از محیط زیست از پلاستیک های اصلاح شده
با افزایش آگاهی مردم از حفاظت از محیط زیست و قوانین سختگیرانه زیست محیطی، مفاهیم حفاظت از محیط زیست مانند استفاده از مواد تجدید پذیر پلاستیک، قابلیت هضم زیست محیطی، زیست تخریب پذیری، غیر سمی، بی بو و بدون آلودگی در طراحی و طراحی ادغام شده است. ساخت پلاستیک های اصلاح شده در این فرآیند، باید به حفظ و استفاده منطقی از منابع انرژی توجه شود و تحقیق و توسعه محصولات پلاستیکی اصلاح شده غیرآلاینده، کاملاً تجزیه پذیر، قابل بازیافت و سازگار با محیط زیست به کانون جدیدی تبدیل شده است.
فن آوری تهیه مواد کامپوزیت باکتریایی پلیمری معدنی-آلی خاک رس
در میان مواد جدید باکتریکشی مبتنی بر کانیهای رسی، خود کانیهای رسی عمدتاً بهعنوان حامل برای بارگذاری مواد باکتریکشی (مانند فلزات، اکسیدهای فلزی، مواد آلی) استفاده میشوند و توانایی باکتریکشی آنها هنوز محدود است. روشهای مختلفی برای تهیه کانیهای رسی اصلاحشده استفاده میشود و کامپوزیتهای ساخته شده از کانیهای رسی و سایر مواد میتوانند به عنوان مواد ضد باکتری جدید برای ایجاد اثرات باکتریکشی بر روی انواع باکتریها استفاده شوند.
کانی های رسی می توانند توانایی باکتری کشی را از طریق روش های مختلف اصلاح (از جمله اصلاح حرارتی، اصلاح اسیدی، اصلاح معدنی فلزات یا اکسیدهای فلزی، اصلاح آلی و اصلاح ترکیبی و غیره) افزایش دهند. مساحت سطح افزایش می یابد، تخلخل و پراکندگی مواد معدنی بهبود می یابد، و پایداری حرارتی کلی و استحکام مکانیکی مواد بهبود می یابد. کانی های رسی مورد استفاده برای اصلاح و تهیه مواد باکتری کش عمدتاً مونت موریلونیت، کائولینیت، هالویزیت و ورمیکولیت هستند. به طور گسترده ای برای ظرفیت جذب آن استفاده می شود.
تهیه کانیهای رسی-مواد باکتریکش پلیمری آلی معمولاً به افزودن کانیهای رسی اصلاحشده آلی به ماتریس پلیمری آلی برای افزایش خواص فیزیکوشیمیایی و فعالیت باکتریکشی مواد اشاره دارد. این مواد عمدتاً برای تهیه پارچههای پنبهای ضد باکتری نانوالیاف، پدهای پنبهای و فیلمها استفاده میشوند. و غیره، کانی های رسی به عنوان پرکننده در کامپوزیت ها برای افزایش پایداری حرارتی و مکانیکی نانومواد استفاده می شوند و کانی های رسی معمولاً در مقیاس نانو هستند.
با توجه به سازگاری ضعیف کانیهای رسی با مولکولهای آلی، از ترکیبات آلی اغلب برای اصلاح کانیهای رسی استفاده میشود تا پراکندگی کانیهای رسی در حلالهای آلی افزایش یابد و از سازگاری بالا بین ترکیبات آلی بعدی و کانیهای رسی اصلاحشده اطمینان حاصل شود. رابطه ی جنسی. اصلاح آلی اغلب از سورفکتانتهای آنیونی و کاتیونی استفاده میکند (نمکهای آمونیوم چهارتایی و ترکیبات هیبریدی رایجترین آنها هستند)، با تغییر ویژگیهای سطحی خاک رس (تغییر خواص الکتریکی سطح و آبگریزی سطح) یا وارد کردن مواد آلی به درون لایه (افزایش میان لایه). دامنه ها و آبگریز شدن بین لایه ها) برای دستیابی به اصلاح. ماتریس پلیمری آلی مورد استفاده عمدتا شامل پلی پروپیلن، پلی اتیلن، پلی اتیلن ترفتالات، پلی اورتان، پلی استایرن، پلی آمید، پلی اولفین و موارد مشابه است. پلیمرهای زیستی مانند سلولز، نشاسته، پلاستیک های مشتق شده از ذرت، پلی لاکتیک اسید و غیره به دلیل سازگاری با محیط زیست و تجدید پذیری مورد توجه قرار گرفته اند.
با توجه به سازگاری زیاد بین رس های آلی اصلاح شده و پلیمرها، خاک های اصلاح شده ارگانیک به مواد ایده آلی برای افزایش خواص ماتریس های پلیمری تبدیل شده اند و به طور گسترده ای به عنوان پیش ساز برای مواد باکتری کش استفاده می شوند. خواص مواد ضد باکتری کامپوزیت تحت تأثیر مقیاس اندازه اجزای مختلف و درجه اختلاط بین فازهای متعدد است. در طی فرآیند آماده سازی، معمولاً سه نوع مواد کامپوزیتی میانقلابی، مواد کامپوزیت لایهبرداری شده با خاک رس و مواد کامپوزیتی لختهشده تشکیل میشوند.
در نانوکامپوزیتهای درهم، بخشهای زنجیره پلیمری به طور منظم بین لایههای خاک رس قرار میگیرند. در نانوکامپوزیتهای لایهبرداری شده، لایههای واحد ساختاری خاک رس به طور نسبتاً یکنواخت در ماتریس پلیمری پیوسته از هم جدا میشوند و لایههای واحد ساختاری رس کاملاً در زمینه پلیمری لایهبرداری میشوند. نانوکامپوزیت لختهشده به پدیده «لختهسازی» اشاره دارد که مشابه برهمکنش لبههای هیدروکسیله بین لایههای واحد ساختاری کانی رسی است، حوزه بین لایهای کاهش مییابد و پلیمر و فاز کانی رسی تا حدودی از هم جدا میشوند.
برای مطالعه فعالیت باکتریکشی نانوکامپوزیتهای مونتموریلونیت-کیتوزان بارگذاری شده با مس. سنتز کامپوزیت با تبادل یونی با قرار دادن مونت موریلونیت در محیطی حاوی سولفات مس انجام می شود. میزان کشندگی مواد باکتری کش برای اشریشیا کلی به 99.98 درصد می رسد و تمام استافیلوکوکوس اورئوس پس از درمان با این ماده جان خود را از دست می دهند.
کاربرد و چشم انداز بازار سیلیس در مواد غذایی و آرایشی
سیلیس یک افزودنی شیمیایی روزانه ایمن و دوستدار محیط زیست است و عملکرد بهتری در کاربردهای پیشرفته دارد. به عنوان مثال، به عنوان ژل سیلیکا آبجو در مواد غذایی برای طعم بهتر محصولات، و به عنوان یک عامل ضد جوش در لوازم آرایشی، برای محیط زیست بی ضرر است.
آژانس های نظارتی در کشورهای مختلف، سیلیس را به عنوان یک افزودنی بی خطر و بی ضرر تایید کرده اند. آژانس های نظارتی در اروپا، ایالات متحده و سازمان ملل، سیلیس را به عنوان یک افزودنی برای استفاده در مواد غذایی و سایر زمینه ها تایید کرده اند. مطالعه ای در سال 2006 توسط مرکز اروپایی اکوتوکسیکولوژی و سم شناسی مواد شیمیایی (ECETOC) نشان داد که استنشاق سیلیس توسط انسان از طریق دهان، پوست یا چشم اساساً غیرسمی است و تأثیر قابل توجهی بر کیفیت محیطی ندارد.
1. کاربرد و جایگزینی سیلیس در زمینه مواد غذایی
سیلیس دارای خواص عالی غیر سمی، بی ضرر، خواص پایدار و سطح ویژه بزرگ است که دقیقاً مطابق با ویژگی های مواد ضد گیره و جاذب مواد غذایی است و نسبت به محصولات اصلی باکیفیت و کارآمدتر است.
در زمینه نمک خوراکی، دی اکسید سیلیکون نه تنها سمی نیست، بلکه در برابر کیک شدن نیز مقاومت بالایی دارد که نسبت به فروسیانید پتاسیم و سیترات آمونیوم فریک برتری دارد و می توان از آن به عنوان یک ماده ضد لک سبز و سالم در جدول استفاده کرد. محصولات نمکی .
در زمینه نوشیدنی هایی مانند ماءالشعیر و آب میوه، سیلیس می تواند مواد کدر را چسبانده و اثر شفاف کنندگی دارد. این می تواند به طور موثر پروتئین های کدر موجود در آبجو را بدون تأثیر بر کیفیت محصولات آبجو حذف کند و از دست دادن آبجو در کل فرآیند بسیار ناچیز است. در مقایسه با سایر فیلترهای کمکی، دارای مزایای دوز کمتر و اثر بهتر است و به طور گسترده در صنعت آبجو به عنوان نوع جدیدی از جاذب سازگار با محیط زیست استفاده می شود.
در زمینه روغن خوراکی، افزودن سیلیس کمتر می تواند مقدار خاک رس فعال مورد استفاده را کاهش دهد، از روشن شدن رنگ روغن خوراکی جلوگیری کند، نه تنها می تواند روغن آفتابگردان با کیفیت بهتر را دریافت کند، بلکه به شرکت ها در صرفه جویی در هزینه های تولید کمک می کند.
2. کاربرد و جایگزینی سیلیس در زمینه لوازم آرایشی
ریزدانه های پلاستیکی به دلیل مسائل زیست محیطی از تولید منع شده اند و سیلیس به طور گسترده ای به عنوان یک ماده عالی در لوازم آرایشی استفاده می شود. سیلیکا یک ماده GRAS (به طور کلی به عنوان ایمن شناخته می شود) در محصولات مراقبت شخصی مانند لوازم آرایشی و ضد آفتاب است و کروی بودن، اندازه ذرات کوچک و خواص متخلخل آن آن را به یک عامل ضد جوش در زمینه آرایشی تبدیل کرده و قوام دهنده می تواند پایداری ذخیره سازی را بهبود بخشد. و پراکندگی محصولات پودری، به طور گسترده استفاده می شود، مانند پخش رژ لب و رنگدانه های آرایشی برای کمک به بهبود خواص جریان آزاد سفید کننده مو و خواص پوشش لاک ناخن.
3. رشد کاربردهای شیمیایی روزانه سیلیس در حال انفجار است
لاستیک سیلیکون بی بو و غیر سمی است و برای طیف وسیعی از دماهای کاری مناسب است و دارای عایق خوب، مقاومت در برابر اکسیداسیون، مقاومت در برابر نور، مقاومت در برابر کپک و پایداری شیمیایی است. با بهبود نیازهای مردم برای کیفیت زندگی، به طور گسترده ای در مصرف مواد شیمیایی روزانه مانند محصولات مراقبت از کودک استفاده می شود. وسط
زمینه های مواد غذایی و آرایشی و بهداشتی نسبتاً پراکنده است و فضای بالقوه برای ارتقاء مصرف بسیار زیاد است. تقاضای جهانی برای سیلیس مورد استفاده در مواد غذایی و آرایشی می تواند به 100000 تن برسد.
روند آبجو با کیفیت بالا در مواد غذایی در حال افزایش است، قیمت محصولات به طور مداوم در حال افزایش است و تقاضای مصرف کنندگان برای کیفیت و طعم محصول نیز بر همین اساس در حال افزایش است. بر اساس داده های هلدینگ کایرین ژاپن (Kirin)، تولید جهانی آبجو در سال 2018 به 191.06 میلیارد لیتر رسیده است. بر اساس ژل سیلیکا آبجو اضافه شدن 0.03٪ - 0.06٪ در نظر گرفته شده است و تقاضای جهانی 60000-120000 تن است.
6 نوع بازدارنده شعله که معمولا در پلی پروپیلن استفاده می شود
پلی پروپیلن (PP) به عنوان یکی از پنج پلاستیک همه منظوره، به طور گسترده در تمام جنبه های زندگی استفاده می شود. با این حال، ویژگی های قابل اشتعال PP همچنین فضای کاربرد آن را محدود می کند و مانع از توسعه بیشتر مواد PP می شود. بنابراین، تاخیر در شعله PP Modification همیشه کانون توجه بوده است.
بازدارنده شعله یک تقویت کننده برای مواد مصنوعی پلیمری است. استفاده از بازدارنده های شعله را می توان برای مواد پلیمری بازدارنده شعله استفاده کرد، به طوری که از احتراق مواد و جلوگیری از گسترش آتش جلوگیری شود و مواد مصنوعی را به منظور جلوگیری از دود، خود خاموش شدن و بازدارندگی شعله ارتقا دهد. در حال حاضر، بازدارندههای معمولی که برای پلی پروپیلن مورد استفاده قرار میگیرند، عمدتاً شامل بازدارندههای شعله هیدروکسید فلزی، بازدارندههای شعله مبتنی بر بور، بازدارندههای شعله مبتنی بر سیلیکون، بازدارندههای شعله مبتنی بر فسفر، بازدارندههای شعله مبتنی بر نیتروژن و بازدارندههای شعلهزا هستند.
1. ضد شعله هیدروکسید فلز
کربن فعال موجود در بازدارنده شعله هیدروکسید فلزی دارای سطح ویژه بزرگ و غنی از گروه های عاملی است که می تواند به خوبی با گروه های هیدروکسیل روی ذرات هیدروکسید سدیم منیزیم ترکیب شود و به طور موثر قطبیت سطحی هیدروکسید منیزیم را تضعیف کرده و وقوع آن را کاهش دهد. . امکان تراکم، سازگاری هیدروکسید سدیم منیزیم با ماتریس PP را بهبود می بخشد، به طوری که خواص بازدارنده شعله مواد افزایش می یابد.
2. بازدارنده شعله بور
در کامپوزیت PP/BN@MGO، به دلیل ساختار پوشش و اصلاح آلکیلاسیون بازدارنده شعله BN@MGO، راندمان پیوند زنجیره آلکیل آن بالا است و عناصر کربنی را می توان بر روی سطح پرکننده غنی کرد، که به طور قابل توجهی باعث افزایش وابستگی بین بازدارنده شعله BN@MGO و بدنه PP باعث می شود که به طور یکنواخت در ماتریس PP توزیع شود.
3. ضد شعله سیلیکون
HNTs-Si در بازدارندههای شعله مبتنی بر سیلیکون میتواند ساختار لولهای اصلی را در محدوده دمایی بالا حفظ کند، و میتواند با زنجیره PP تخریبشده از نظر حرارتی بپیچد تا یک لایه کربن متراکم "الیافی" تشکیل دهد که به طور موثری از سوختن PP جلوگیری میکند. انتقال حرارت، جرم و دود.
4. بازدارنده شعله فسفر
در بازدارندههای شعلهدار مبتنی بر فسفر، سوربیتول دارای تعداد زیادی گروه هیدروکسیل است که به راحتی در طی احتراق یک لایه کربنی تشکیل میشود، در حالی که پلی فسفات آمونیوم با حرارت دادن تجزیه میشود و ترکیبات اسید فسفریک تولید میکند که باعث افزایش بیشتر کربنیزه شدن سوربیتول و تولید آن میشود. لایه کربن به تاخیر افتاده است. انتشار گرما و جداسازی اکسیژن، خواص بازدارنده شعله مواد را بهبود می بخشد.
5. بازدارنده شعله نیتروژن
MPP در طی احتراق گازهای غیر قابل احتراق (از جمله NH3، NO و H2O) و برخی مواد حاوی فسفر تولید می کند، در حالی که AP می تواند گازهای آلومینیوم فسفات Al2 (HPO4) 3 و گازهای فسفین (PH3) را در دماهای بالا آزاد کند، این گازها نه تنها می توانند رقیق شوند. گازهای قابل اشتعال در هوا، و همچنین می تواند به عنوان یک محافظ گاز بر روی سطح مواد عمل کند، در نتیجه احتراق را کاهش می دهد.
6. بازدارنده شعله
NiCo2O4 دارای مزایای مورفولوژی قابل کنترل، سطح ویژه بزرگ، بسیاری از مکان های فعال و روش های آماده سازی ساده و متنوع است. به عنوان یک ترکیب مبتنی بر نیکل، NiCo2O4 دارای توانایی کاتالیزوری کربن عالی است، که نه تنها محصولات احتراق را کاهش میدهد و بازدارندگی شعله را بهبود میبخشد.
تأثیر محتوای میکروپودر سیلیکون بر ویژگیهای قالبهای ریختهگری اپوکسی برای عایقهای الکتریکی
ریخته گری عایق اپوکسی یک مخلوط رزین پلیمریزاسیون مایع یا چسبناک است که با رزین، عامل پخت، پرکننده و غیره مخلوط شده است. در دمای ریختن، ماده ریخته گری دارای ویژگی های سیالیت خوب، مواد فرار کمتر، پخت سریع و انقباض کوچک پس از پخت، تثبیت است. و جداسازی و سایر عملکردها در یک محصول عایق.
ریزپودر سیلیکون یکی از اجزای مهم عایق های ریخته گری است و نقشی بی بدیل در کاهش انقباض، کاهش هزینه ها و بهبود عملکرد دارد.
در حال حاضر تولیدکنندگان عایق سعی می کنند تا حد امکان نسبت محتوای پرکننده را افزایش دهند تا هزینه ها را کاهش دهند. عایق هایی با محتوای پرکننده بیش از حد بالا عملکرد عایق، خواص مکانیکی و عمر مفید آنها را تا حد زیادی کاهش می دهند، که به طور جدی بر عملکرد ایمن و قابل اعتماد سیستم قدرت تأثیر می گذارد. قطعات عایق با محتوای پرکننده بسیار کم نیز عملکرد کلی آنها را کاهش می دهد. تولید کنندگان رزین اپوکسی مقررات معقولی در مورد نسبت افزودن پرکننده ها وضع نکرده اند که سردرگمی بزرگی را برای تولید کنندگان عایق اپوکسی ایجاد کرده است.
با استفاده از رزین اپوکسی بیسفنول A مایع به عنوان ماده پایه، انیدرید متیل تترا هیدروفتالیک به عنوان عامل پخت، BDMA به عنوان شتاب دهنده، پودر سیلیکون فعال 400 مش به عنوان پرکننده، با توجه به نسبت های مختلف پرکننده، از فرآیند APG برای آماده سازی نوارهای تست استفاده شد. اثرات مقادیر مختلف ریزپودر سیلیکون بر استحکام مکانیکی، خواص دی الکتریک، مقاومت به خوردگی محلول و جذب آب مواد ریختهگری اپوکسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که:
(1) با افزایش محتوای پرکننده در سیستم رزین اپوکسی، ثابت دی الکتریک و از دست دادن دی الکتریک بلوک نمونه معمولاً افزایش می یابد.
(2) هنگامی که محتوای پرکننده کم است، با افزایش نسبت، مقاومت در برابر آثار نشت افزایش می یابد. هنگامی که محتوای پرکننده به 69.42٪ می رسد، مقاومت در برابر آثار نشت به حداکثر می رسد. پس از آن، با افزایش بیشتر پرکننده ها، مقاومت در برابر آثار نشتی افزایش می یابد. دوباره شروع به بدتر شدن کرد.
(3) هنگامی که محتوای پرکننده به 67.26٪ افزایش می یابد، مقاومت به خوردگی لیس شروع به کاهش قابل توجهی می کند.
(4) خواص مکانیکی نمونه ها در ابتدا با افزایش محتوای پرکننده افزایش یافت و زمانی که محتوای پرکننده به 69.42٪ افزایش یافت، خواص مکانیکی شروع به نوسان کرد.
(5) اگرچه محتوای پرکننده افزایش مییابد، اما میتواند نرخ انقباض ریختهگری را کاهش دهد، هدایت حرارتی و استحکام آن را بهبود بخشد، مقاومت به ترک آن را بهبود بخشد و هزینههای تولید را کاهش دهد، اما محتوای بیش از حد پرکننده نه تنها فرآیند را بدتر میکند، بلکه همچنین باعث کاهش عملکرد عایق، پایداری مکانیکی و مقاومت در برابر خوردگی محصول می شود. بنابراین، با توجه به عملکرد جامع، محدوده محتوای بهینه میکروپودر سیلیکون 63٪ تا 67٪ است.
کاربرد و پیشرفت تحقیقاتی ضد شعله هیدروکسید در پلی اتیلن
پلی اتیلن (PE) یک رزین ترموپلاستیک است که از پلیمریزاسیون مونومر اتیلن به دست می آید. مقاومت در برابر سرما، مقاومت مکانیکی خوب و خواص دی الکتریک خوبی دارد. به طور گسترده ای در کابل ها، فیلم ها، لوله ها، بسته بندی، ظروف، لوازم پزشکی و سایر محصولات استفاده می شود. اما شاخص اکسیژن پلی اتیلن 17.4 درصد است که یک ماده قابل اشتعال است. مواد پلی اتیلن دارای سرعت سوختن سریع، مقدار زیادی گرما/دود است و در هنگام سوختن به راحتی ذوب می شود و رها می شود، که تهدید بزرگی برای ایمنی جان و مال است و استفاده و توسعه پلی اتیلن را محدود می کند. بنابراین، انجام اصلاحات بازدارنده شعله ضروری است.
بازدارنده های شعله هیدروکسید فلز عمدتاً هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم هستند. بازدارنده های منیزیم-آلومینیوم دارای پایداری خوب، عدم سمیت و تولید دود کم هستند. در طی فرآیند احتراق، بخار آب برای رقیق شدن گاز قابل احتراق، از بین بردن بخشی از گرما، مهار احتراق و ایجاد یک اثر بازدارنده شعله آزاد می شود. بازدارنده اشتعال آلومینیوم منیزیم می تواند زمان اشتعال را طولانی کرده و سرعت انتشار حرارت را کاهش دهد. سازگاری هیدروکسید منیزیم با پلی اتیلن ضعیف است و راندمان بازدارنده شعله پایین است. برای بهبود عملکرد بازدارنده شعله به مقدار زیادی افزودنی نیاز دارد و مقدار زیادی افزودن باعث کاهش پردازش مواد کامپوزیت می شود. جنسیت و خواص مکانیکی
هیدروکسید منیزیم با استئارات سدیم و پلی اتیلن گلیکول به عنوان اصلاح کننده به صورت سطحی اصلاح شد و کامپوزیت های بازدارنده شعله پلی اتیلن با چگالی بالا تهیه شد. این تحقیق نشان میدهد که وقتی مقدار افزودنی هیدروکسید منیزیم اصلاحشده 30 درصد است، استحکام کششی مواد کامپوزیتی HDPE/هیدروکسید منیزیم 12.3 مگاپاسکال است، هیدروکسید منیزیم سازگاری خوبی با HDPE دارد و شاخص اکسیژن محدود به 24.6 درصد افزایش مییابد. عملکرد بازدارنده شعله کمتر بهبود یافته است.
هیدروکسید مضاعف لایه ای CO2 و H2O را هنگام تجزیه آزاد می کند، رقیق می کند و اکسیژن را مسدود می کند، و باعث می شود که اثر بازدارنده شعله خوبی داشته باشد و می تواند جایگزین مواد بازدارنده شعله حاوی هالوژن و فسفر شود.
کامپوزیت های مقاوم در برابر شعله هیدروکسید آلومینیوم/Mg-Fe-LDH/HDPE با هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید دوگانه آهن منیزیم (Mg-FeLDH) به عنوان بازدارنده شعله تهیه شدند. این مطالعه نشان داد که هیدروکسید آلومینیوم و Mg-Fe-LDH می توانند به طور موثری از انتشار CO و آزاد شدن گرما در طی احتراق مواد کامپوزیتی (HDPE1، HDPE2، HDPE3) جلوگیری کنند و احتراق HDPE را دشوار می کنند. هنگامی که مقدار کل بازدارنده های شعله 40٪ (2٪ از Mg-Fe-LDH، HDPE2) باشد، کامپوزیت های HDPE خواص بازدارندگی خوبی دارند.
کامپوزیت های HDPE با هیدروکسید آلومینیوم، ورمیکولیت منبسط شده و تری اکسید آنتیموان به عنوان بازدارنده شعله تهیه شدند. این مطالعه نشان داد که وقتی نسبت هیدروکسید آلومینیوم به ورمیکولیت منبسط شده 3:2 بود، خواص مکانیکی مواد کامپوزیت بهتر بود و عملکرد مهار دود و بازدارنده شعله به سطح FV-0 رسید. هنگامی که مقدار کل هیدروکسید آلومینیوم و ورمیکولیت منبسط شده 50٪ باشد، شاخص اکسیژن محدود کننده ابتدا افزایش می یابد و سپس با افزایش هیدروکسید آلومینیوم کاهش می یابد و نسبت بهینه 3∶2 است.
اثرات هیدروکسید منیزیم و بورات روی بر روی خواص بازدارنده شعله پلی اتیلن خطی با چگالی کم و کوپلیمر اتیلن اتیل آکریلات مورد مطالعه قرار گرفت. مشخص شد که با افزایش نسبت هیدروکسید منیزیم و بورات روی، عملکرد بازدارنده شعله مواد کامپوزیت بهبود یافته است. هنگامی که مقدار اضافی هیدروکسید منیزیم 65٪ بود، عملکرد بازدارنده شعله بهترین بود و به سطح UL94V-0 رسید.
اثر هیدروکسید منیزیم بر خواص بازدارنده شعله پلی اتیلن خطی با چگالی کم مورد مطالعه قرار گرفت. هنگامی که دوز هیدروکسید منیزیم به 70٪ می رسد، شاخص اکسیژن محدود به 31.4٪ می رسد که حدود 71٪ بیشتر از مواد خالص است و آزمایش احتراق عمودی به سطح V-0 می رسد.
بازدارنده های شعله هیدروکسید فلز ایمن، سازگار با محیط زیست و ارزان هستند. هنگامی که به تنهایی استفاده می شود، اثر بازدارنده شعله خوب نیست و مقدار زیادی افزودنی برای بهبود عملکرد بازدارنده شعله مواد مورد نیاز است، اما زمانی که مقدار زیادی اضافه شود، خواص مکانیکی کاهش می یابد. بنابراین، مطالعه اصلاح سطح و استفاده از آن در ترکیب با مواد بازدارنده شعله نیتروژن و فسفر برای بهبود عملکرد بازدارنده شعله و کاهش مقدار افزودن، جهت تحقیقاتی بازدارنده شعله هیدروکسید است.
چگونه سطح نانو روی اکسید را اصلاح کنیم؟
نانو اکسید روی نوع جدیدی از مواد شیمیایی معدنی ریز کاربردی است. به دلیل اندازه ذرات کوچک و سطح ویژه بزرگ، خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فردی در جنبه های شیمیایی، نوری، بیولوژیکی و الکتریکی دارد. این به طور گسترده ای در افزودنی های ضد باکتری، کاتالیزور، لاستیک، رنگ، جوهر، پوشش، شیشه، سرامیک پیزوالکتریک، اپتوالکترونیک و مواد شیمیایی روزانه، و غیره، توسعه و استفاده از چشم انداز گسترده استفاده می شود.
با این حال، به دلیل مساحت سطح ویژه بزرگ و انرژی سطح ویژه نانو اکسید روی، قطبیت سطح قوی است و به راحتی می توان آن را جمع کرد. پخش یکنواخت آن در محیط های آلی آسان نیست، که تا حد زیادی اثر نانو آن را محدود می کند. بنابراین، پراکندگی و اصلاح سطح پودر نانو اکسید روی به یک روش تصفیه ضروری قبل از اعمال نانو مواد در ماتریس تبدیل شده است.
1. اصلاح پوشش سطحی نانو اکسید روی
این روش اصلی اصلاح سطح پرکننده ها یا رنگدانه های معدنی در حال حاضر است. سورفکتانت برای پوشاندن سطح ذرات استفاده می شود تا خواص جدیدی به سطح ذرات بدهد. اصلاح کننده های سطحی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: عامل جفت کننده سیلان، عامل جفت کننده تیتانات، اسید استئاریک، سیلیکون و غیره.
وانگ گوهونگ و همکاران از سدیم لورات برای اصلاح سطح نانو اکسید روی استفاده کرد. در شرایطی که مقدار سیترات سدیم 15 درصد، مقدار pH 6 و زمان اصلاح 1.5 ساعت بود، چربی دوستی نانو اکسید روی اصلاح شده بهبود یافت. درجه شیمیایی به 79.2٪ می رسد و می تواند به خوبی در متانول و زایلن پراکنده شود. ژوانگ تائو و همکاران از عامل جفت کننده تیتانات برای اصلاح سطح نانو اکسید روی استفاده کرد. هنگامی که مقدار تیتانات 3 درصد بود، دما 30 درجه سانتی گراد و زمان هم زدن 90 دقیقه بود، شاخص فعالسازی نانو اکسید روی میتواند به 99.83 درصد برسد. هنگامی که نانو اکسید روی اصلاح شده روی لاستیک طبیعی اعمال می شود، tst و t90 آن هر دو گسترش می یابند و استحکام کششی، ازدیاد طول در هنگام شکست و انعطاف پذیری خمشی همگی بهبود می یابند.
2. اصلاح مکانیکی نانو اکسید روی
این روشی برای استفاده از پودر کردن، اصطکاک و روش های دیگر برای فعال کردن سطح ذرات با تنش مکانیکی برای تغییر ساختار کریستالی سطح و ساختار فیزیکوشیمیایی آن است. در این روش، شبکه مولکولی جابجا می شود، انرژی داخلی افزایش می یابد و سطح پودر فعال تحت تأثیر نیروی خارجی به مواد دیگر واکنش نشان می دهد و می چسبد تا به هدف اصلاح سطح دست یابد.
مولکول اسید استئاریک از نظر شیمیایی روی سطح اکسید روی پیوند دارد، ساختار کریستالی اکسید روی قبل و بعد از اصلاح یکسان است، تجمع ذرات آن کاهش می یابد و اندازه ذرات ثانویه به طور قابل توجهی کاهش می یابد. با اندازه گیری شاخص فعال سازی و چربی دوستی نمونه های اصلاح شده، مقدار بهینه اصلاح کننده 10 درصد جرم اکسید روی است. سطح اکسید روی چربی دوست و آبگریز است و عملکرد پراکندگی خوبی در حلال های آلی دارد.
3. اصلاح واکنش رسوب اکسید روی نانو
در این روش از مواد آلی یا معدنی برای رسوب لایه ای از پوشش روی سطح ذرات استفاده می شود تا خواص سطحی آنها تغییر کند.
در حال حاضر پیشرفتهایی در فناوری تهیه نانو اکسید روی صورت گرفته است و چندین تولیدکننده صنعتی در چین تشکیل شدهاند. با این حال، فناوری اصلاح سطح و فناوری کاربرد نانو اکسید روی مورد توجه زیادی قرار نگرفته است و توسعه زمینه کاربرد آن بسیار محدود شده است. بنابراین، تقویت تحقیقات در مورد اصلاح سطح و کاربرد محصولات نانو اکسید روی، توسعه محصولات با کارایی بالا و گسترش زمینه های کاربرد محصولات برای پاسخگویی به تقاضا برای محصولات نانو اکسید روی در زمینه های مختلف ضروری است.
کاربرد مواد معدنی رسی در تصفیه فاضلاب حاوی اورانیوم
کانی های رسی معمولاً ساختارهای لایه ای با ورق های چهار ضلعی سیلیکونی-اکسیژن و ورق های هشت وجهی آلومینیوم-اکسیژن هستند که با اکسیژن مشترک در نسبت های مختلف به هم متصل شده اند. آنها دارای ویژگی های سطح ویژه بزرگ، ظرفیت تبادل کاتیونی قوی و توانایی جذب فلزات سنگین و مواد آلی هستند. جذب، دفع و رسوب یون های اورانیوم بر روی سطح بار متغیر می تواند مهاجرت و غنی سازی عناصر اورانیوم را کنترل کند. این یک ماده جذب ایده آل برای جذب غنی سازی اورانیوم در محلول و حذف اورانیوم و بازیافت در فاضلاب است.
1. مواد کائولن
کائولن به عنوان یکی از مهم ترین کانی های رسی در محیط طبیعی، نقش کلیدی در تثبیت و به تاخیر انداختن انتقال آلودگی ایفا می کند. در سال های اخیر، نقطه شروع تحقیقات در مورد جذب یون های اورانیل بر روی کائولن بر اساس وجود گروه های عاملی در سطح کائولن است که می توانند با یون های اورانیل واکنش دهند. مواد با خواص جذب بهتری که با اصلاح کائولن به دست می آیند، مواد جذب اورانیوم هستند. یکی از جهت گیری های اصلی تحقیق در آینده.
2. مواد رسی آتاپولژیت
آتاپولژیت دارای ساختار کریستالی لایه ای منحصر به فرد، الیاف باریک، متخلخل، سطح بزرگ و عملکرد جذب خوب است. Si4+ موجود در آتاپولژیت با Al3+ جایگزین میشود و بار منفی باقیمانده که ظاهر میشود، آن را قادر میسازد تا یونهای فلزات سنگین و رادیونوکلئیدها را از محلول آبی جذب کند.
خاک رس آتاپولژیت طبیعی دارای خواص منحصر به فردی از مواد کامپوزیتی از طریق فعال سازی یا اصلاح اصلاح است که می تواند به طور گسترده در تصفیه فاضلاب محیطی استفاده شود و حذف، غنی سازی و استفاده از اورانیوم رادیونوکلئید ماده جذب و جداسازی ارزان قیمتی را فراهم می کند.
3. مواد مونت موریلونیت
مونت موریلونیت دارای مزایای انبساط زیاد، ظرفیت تبادل یونی قوی و توانایی جذب مقدار زیادی اورانیوم است. با این حال، مونت موریلونیت طبیعی در تصفیه فاضلاب حاوی اورانیوم کارآمد نیست و ظرفیت جذب و عملکرد جذب آن را می توان با اصلاح بهبود بخشید.
4. مواد هالویزیت
هالویزیت نوعی کانی رسی طبیعی با ساختار منحصر به فرد، سازگاری با محیط زیست، هزینه کم و دسترسی آسان است. با استفاده از ویژگیهای ساختاری منحصر به فرد و ویژگیهای جذب، میتوان مواد کامپوزیتی با جذب اورانیوم کارآمد تهیه کرد. نقش بسیار زیادی در زمینه مواد جذب اورانیوم دارد. پتانسیل.
5. مواد Illite
Illite یک کانی رسی پایدار، با ظرفیت حمل بار بالا و کم هزینه است. این یک جاذب خوب است و می تواند فلزات سنگین را در محلول حذف کند. Illite همچنین یک ماده حامل مفید است که می تواند اثر تجمع را کاهش دهد و عملکرد آن را بهبود بخشد. این ماده به دلیل فعالیت و ظرفیت حمل، یک ماده جذب اورانیوم کارآمد و عالی است.
چهار فناوری اصلی اصلاح هیدروتالسیت
هیدروتالسیت (هیدروکسیدهای دو لایه، LDHs) یک ماده کاربردی حامل معدنی لایهای است، آنیونهای بین لایهای قابل تعویض هستند و مقدار و نوع آن را میتوان به صورت استراتژیک با توجه به نیازهای واقعی تنظیم کرد. ویژگی های دناتوراسیون قابل تنظیم این ترکیب و ساختار LDH ها آنها را به یکی از مواد با پتانسیل تحقیقاتی و چشم انداز کاربردی در زمینه های کاتالیز صنعتی، فوتوالکتروشیمی، رهاسازی دارو، اصلاح پلاستیک و تصفیه فاضلاب تبدیل می کند.
از آنجایی که LDH ها مواد معدنی بسیار آبدوست هستند و فاصله بین لایه ای ساختار لایه ای کوچک است، سازگاری با پلیمرها ضعیف است و پراکندگی LDH در مقیاس نانو به راحتی قابل دستیابی نیست. علاوه بر این، تبادل پذیری آنیون ها بین لایه های LDH باعث می شود LDH های اصلاح شده دارای خواص عملکردی خاصی باشند. بنابراین، LDH ها باید برای بهبود خواص سطحی و گسترش دامنه کاربرد اصلاح شوند.
روش های اصلاح بسیاری برای LDH ها وجود دارد و روش مناسب را می توان با توجه به خواص مورد نیاز و زمینه های کاربردی مواد مصنوعی انتخاب کرد. از این میان، متداول ترین روش های مورد استفاده عمدتاً شامل روش هم رسوبی، روش سنتز هیدروترمال، روش تبادل یونی و روش بازیابی بو دادن می باشد.
1. روش بارش همزمان
رسوب همزمان متداول ترین روش مورد استفاده برای سنتز LDH ها است. محلول آبی مخلوط حاوی نسبت معینی از کاتیون های فلزی دو ظرفیتی و سه ظرفیتی را به محلول قلیایی اضافه کنید، مقدار pH سیستم را کنترل کنید، دمای معینی را حفظ کنید، تحت هم زدن ثابت و سریع واکنش دهید تا محلول رسوب کند و به پیری رسوب ادامه دهید. برای یک دوره زمانی، و سپس فیلتر، شسته و خشک می شود تا LDHs جامد به دست آید. معمولاً از نیترات ها، کلریدها، سولفات ها و کربنات ها می توان به عنوان نمک های فلزی استفاده کرد و قلیاهای معمولی را می توان از هیدروکسید سدیم، هیدروکسید پتاسیم و آب آمونیاک انتخاب کرد. روش همرسوبی دارای مزایای روش فرآیند ساده، دوره سنتز کوتاه، کنترل آسان شرایط و دامنه کاربرد وسیع است. ترکیبات و انواع مختلفی از LDH ها را می توان با استفاده از آنیون ها و کاتیون های مختلف تهیه کرد.
2. روش هیدروترمال
به طور کلی، روش هیدروترمال نیازی به عملیات حرارتی بالا ندارد و می تواند ساختار کریستالی محصول را برای به دست آوردن LDH با ساختار لایه ای آشکار کنترل کند. این مخلوط در اتوکلاو قرار داده شد و در دمای معین، واکنشهای استاتیکی با مدتهای مختلف برای به دست آوردن LDH انجام شد.
3. روش تبادل یونی
روش تبادل یونی مبادله آنیون های بین لایه ای LDH های موجود با سایر آنیون های مهمان برای به دست آوردن نوع جدیدی از ترکیب LDH های مهمان است. تعداد و نوع آنیون های بین لایه ها را می توان با توجه به خواص مورد نظر تنظیم کرد. آنیون مهمان، محیط تبادل، pH و زمان واکنش همگی تأثیر زیادی بر فرآیند تبادل یونی دارند.
4. روش بازیابی بو دادن
روش بازیابی بو دادن به دو مرحله تقسیم می شود. LDH ها ابتدا در دمای بالا در دمای 500 تا 800 درجه سانتیگراد کلسینه شدند، و بین لایه های CO32-، NO3- یا دیگر مولکول های آنیون آلی را می توان پس از فرآیند تکلیس حذف کرد. ساختار لایه ای برای به دست آوردن اکسیدهای دو لایه (LDO) فرو ریخت. سپس، با توجه به اثر حافظه LDO، آنیونها را جذب میکند تا در محلول آبی به LDH ها تبدیل شود. مزیت روش بازیابی کلسینه این است که هیدروتالسیت آنیونی مورد نظر را می توان به صورت هدفمند به دست آورد و می تواند رقابت با آنیون های آلی را از بین ببرد، مقاومت اسیدی را بهبود بخشد و در محدوده pH وسیع تری اعمال شود. همچنین باید در نظر داشت که دمای کلسینه بیش از حد بالا ممکن است ساختار لایه ای هیدروتالسیت را از بین ببرد. علاوه بر این، باید به غلظت محیط آنیونی در طول بازیابی توجه شود.
اهمیت و استفاده از چهار کانی اصلی غیرفلزی کوارتز، گرافیت، فلوریت و پیروفیلیت
تقریباً تمام صنایع نوظهور استراتژیک کم و بیش با کانی های غیرفلزی و محصولات آنها مرتبط هستند، به ویژه در صنایع مواد جدید، گرافیت، فلوریت، پیروفیلیت، کوارتز و محصولات آنها نقش حمایتی بی بدیل و مهمی دارند. کانی های غیرفلزی مانند گرافیت و فلوریت توسط چین، ژاپن، استرالیا و سایر کشورها به عنوان "مواد معدنی استراتژیک" یا "مواد معدنی کلیدی" فهرست شده اند و ایالات متحده در فهرست "مواد معدنی بحران" قرار گرفته است.
1. کوارتز با خلوص بالا
کوارتز با خلوص بالا دارای خواص فیزیکی و شیمیایی عالی است. ماسه کوارتز با خلوص بالا عمدتاً در صنایعی مانند شیشه کوارتز و مدارهای مجتمع استفاده می شود. محصولات پیشرفته آن به طور گسترده در فناوری اطلاعات نسل جدید، تولید تجهیزات پیشرفته، مواد جدید و سایر صنایع استفاده می شود. کوارتز همیشه به عنوان ماده ای با اهمیت استراتژیک وجود داشته است و از زمان جنگ جهانی دوم، اجزای الکترونیکی تلفن های ارتباطی و تلفن های بی سیم نظامی از کوارتز ساخته شده اند. مواد اولیه کوارتز با خلوص بالا و با خلوص فوق العاده بالا که در سطح جهانی شناخته شده است، پایه مهمی برای محصولات با فناوری پیشرفته امروزی و شرط لازم برای توسعه پایدار محصولات با فناوری پیشرفته یک کشور است. در آلمان، مواد خام کوارتز با خلوص فوق العاده بالا به عنوان مواد استراتژیک فهرست شده است و صادرات محدود شده است.
کاربرد کوارتز با خلوص بالا در صنایع نوظهور استراتژیک:
نسل جدید فناوری اطلاعات؛ تولید تجهیزات پیشرفته؛ مواد جدید؛ انرژی جدید.
2. گرافیت
گرافیت همواره یک منبع استراتژیک ضروری و مهم برای توسعه صنایع نظامی و مدرن بوده است. گرافیت عمدتاً در تولید مواد آند باتری لیتیوم یون، باتری های قدرت جدید، خازن های فوق العاده و غیره در صنعت خودرو با انرژی جدید استفاده می شود. در صنعت انرژی های جدید، عمدتاً در تولید سلول های خورشیدی استفاده می شود. باتری های ذخیره انرژی باد; در صنعت ساخت تجهیزات پیشرفته، عمدتاً برای تولید مواد آب بندی و تعدیل کننده های نوترونی استفاده می شود. در نسل جدید صنایع فناوری اطلاعات، از آن برای تولید ذخیره انرژی بالا، مواد الکترونیکی کلیدی و غیره استفاده می شود. توسعه و استفاده از گرافن، استفاده از گرافیت را به سطح جدیدی ارتقا داده است. در آینده، گرافیت و محصولات آن به طور گسترده در ماهوارههای هوافضا، تلفنهای هوشمند، رایانههای لوحی، وسایل نقلیه هیبریدی، وسایل نقلیه الکتریکی، سلولهای خورشیدی و سایر زمینهها مورد استفاده قرار خواهند گرفت و به یک ماده استراتژیک در حال ظهور تبدیل خواهند شد. چین، ژاپن، اتحادیه اروپا، هند، بریتانیا، استرالیا، OECD و سایر کشورها به طور متوالی سیاست های صنعتی در مورد توسعه گرافیت صادر کرده اند که گرافیت را به عنوان یک "معدنی کلیدی" یا "کانی استراتژیک" می دانند و ایالات متحده گرافیت را به عنوان یک ماده معدنی بحرانی معرفی می کند.
کاربرد گرافیت در صنایع نوظهور استراتژیک:
تولید تجهیزات پیشرفته؛ انرژی نو؛ وسایل نقلیه جدید انرژی؛ نسل جدید فناوری اطلاعات؛ زمینه مواد جدید؛ زیست شناسی.
3. فلوریت
فلوریت که به عنوان فلوریت نیز شناخته می شود، عمدتاً از فلوراید کلسیم (CaF2) تشکیل شده است. فلوریت یک منبع کمیاب در سطح جهانی شبیه به زمین های کمیاب است. چین، ایالات متحده، اتحادیه اروپا، ژاپن و سایر کشورها همگی فلوریت را بهعنوان «معدنی استراتژیک» یا «معدنی کلیدی» و ایالات متحده فلوریت را بهعنوان «معدنی بحرانی» فهرست میکنند. فلوریت یک ماده خام فلوئور است و مواد حاوی فلوئور یکی از مواد شیمیایی جدید است. محصولات شیمیایی فلوئور دارای عملکرد بالا و ارزش افزوده بالایی هستند. محصولات و مواد آن علاوه بر استفاده گسترده در بخشهای صنعتی و زندگی روزمره، در صنایع نوظهور استراتژیک مانند انرژیهای نو، زیستشناسی، حفاظت از انرژی و حفاظت از محیطزیست و وسایل نقلیه با انرژی جدید نیز بهطور گسترده مورد استفاده قرار میگیرد. صنعت فناوری
کاربرد فلوریت در صنایع نوظهور استراتژیک:
انرژی نو؛ وسایل نقلیه انرژی نو؛ زیست شناسی; صرفه جویی در انرژی و حفاظت از محیط زیست؛ مواد جدید.
4. پیروفیلیت
پیروفیلیت یک کانی سیلیکات لایه ای با پایداری شیمیایی، انبساط حرارتی کم، هدایت حرارتی کم، هدایت الکتریکی کم، عایق بالا، نقطه ذوب بالا و مقاومت در برابر خوردگی خوب است. پیروفیلیت یکی از مواد اولیه مهم برای تولید سرامیک های کاربردی (سرامیک های فوق سخت، سرامیک های پیزوالکتریک فوق العاده بالا)، نسوزهای جدید سبز، الیاف شیشه ای با کارایی بالا، مواد فوق سخت (الماس مصنوعی) و غیره) مواد و مواد کاربردی جدید است.
کاربرد پیروفیلیت در صنایع نوظهور استراتژیک:
تولید تجهیزات پیشرفته؛ انرژی جدید؛ مواد جدید؛ زیست شناسی